آرامگاه سيد حسن الحسيني مشهور به سيد واقف داراي برجي مرتفع و هشت ضلعي با گنبد دوپوش و فيروزه رنگ و زيبا است كه رهگذران را به بالاي تپه مي‌ كشاند. تپه اي را كه بقعه در آن واقع شده حصاري خشتي و قديمي و ضخيم محصور كرده كه به مرور زمان، قسمتي از حصار و آثار قلعه آن تخريب و به جاي آن مدرسه اي ساخته شده است. كتيبه ساقه گنبد به خط كوفي بنا شده و موقعيت بنايي بقعه چنان بوده كه اگر از بالاي بام يا پايين ديوار آن به طرف شمال شرقي نگاه كنيد، محله افوشته و باغستان ‌هاي آن در گودالي به نظر مي ‌رسد و در مسافت ‌هاي دور دست كوهستان‌ هائي كه در سراشيبي رو به كوير قرار دارد ابهت و عظمت فراوان به اين محل مي ‌بخشد. گنبد به صورت برجي ۸ ضلعي آجري و فاقد تزئينات كاشي ‌كاري و گچبري بوده و طول هر يك از اضلاع خارجي آن در حدود ۳.۵۷ متر و هر ضلع داراي طاق ‌نماي جناقي تزئيني است كه عرض طاقنما ۲.۲۵ متر است. گنبد كه رو به شمال شرقي دارد داراي ايواني است به ابعاد ۲.۵ در ۳ متر با طاق رومي نسبتا مرتفع كه بلندي آن تا هره در حدود ۷ متر است. ديوارهاي ايوان نيز در طرفين هر يك داراي ۲ طاق‌ نماي تزئيني در ۲ مرتبه بوده كه طاق‌ نماي پاييني به عرض ۸۳ سانتي ‌متر و طاق ‌نماي بالايي كه در حدود ۱ متر بالاتر قرار گرفته داراي عرض دهنه‌ اي در حدود ۱ متر است. ورودي گنبد كه در انتهاي ايوان قرار دارد در حدود ۶۰ سانتي ‌متر از كف ايوان بلند تر و داراي طاقي هلالي شكل با عرض دهنه ۱.۳۳ متر بوده و محيط ساقه گنبد در حدود ۲۱.۵ متر و ارتفاع ۲.۵ متر است. شكل داخلي گنبد عبارت است از يك ۸ ضلعي با طول هر ضلع ۲.۶ متر كه هر يك از اضلاع با طاق‌ نماهايي تزئين يافته و سقف گنبد در پايه ۸ ضلعي و اندكي بالاتر به ۱۶ طاقچه كوچك گنبدي نيمكره شكل تقسيم مي ‌شود و سپس دايره ‌اي بر آنها استوار شده كه قاعده و پايه گنبد بقعه است.

پيرامون زندگينامه سيد حسن الحسيني يا همان سيد حسن واقف، بايد گفت كه در سال ۷۸۶ هجري قمري، خداوند فرزندى به مير شرف الدين حسين فرزند ابومحمد افوشته ‌اى عطا فرمود كه نامش را سيد حسن نهادند و سپس به تاج الدين ملقب شد. چون دوران خردسالى را پشت سر نهاد پدر، او را به مكتب پير روشن ضمير بابا شيخ على عارف بزرگوار نطنز رهنمون گرديد تا به كسب علوم متداول زمان بپردازد و به عالم بى پايان عرفان نيز آشنايى حاصل كند. زمانى چند سپرى شد، سيد حسن چون ستاره ‌اى در مكتب استاد درخشيد و علاوه بر دانش‌ هاى معمول زمان، در عرفان نيز پيشرفت كرد و به مقام والايى رسيد. وي ازدلبستگي ‌هاى دنيوى چشم پوشيد و تمام دارايى خود را به سال ۸۵۷ هجرى قمرى وقف كرد و مردم زمان نيز كارهاى خير او را معرف او قرارداده و به سيد واقف مشهور شد. سيد واقف با يازده واسطه به امام سجاد (ع) نسب مى‌ رساند و سيد حسن حسينى يا تاج الدين حسن به‌ طور آشكار به تبليغ مذهب تشيع پرداخت و براى اينكار نه تنها از وجود سخنرانان بهره گرفت، بلكه تبليغ تشيع را با صرف هزينه زياد، با پذيرايى از مردم توام ساخت. نكته جالب توجه اينجا است كه سيد واقف در جوانى، يعنى در سن ۴۲ سالگى آرامگاهى براى خود بنا كرد و ۳  سال پس از ساخت آرامگاه، مسجد افوشته را ساخت و ساليانى چند سپرى شد تا سيد واقف به دوران كهنسالى ‌رسيد. در اين زمان كه بيشتر خواست ‌هاى معنوى و نيات خداپسندانه خود را برآورده شده ديد به فكر احداث خانه اى براي سكونت خود افتاد و چه بسا كه به هنگام نهادن نخستين سنگ بنا سرنوشت بعدى خانه را منظور نظر داشته و اكنون از اين خانه تنها سردر خانقاه وي در حسينيه افوشته نطنز باقي مانده است. هم اكنون مجموعه تاريخي افوشته نطنز از قرار گيري نه اثر تاريخي زيبا در كنار هم تشكيل شده است. از آثار باقي مانده علاوه بر بقعه سيد واقف مي‌ توان به  مسجد جامع افوشته، خانقاه، حمام افوشته، شربت خانه و وقفنامه اشاره كرد.

موقعيت مكاني
نطنز، خيابان شهيد مطهري، محله افوشته